سخته تحمل این دنیا...

تاحالا شده اونقدر بغض داشته باشی که واسه قورت دادنش مجبور شی تند و تند آب

بخوری؟؟

شده دلت اونقدر پر باشه که بی جهت ، الکی با دیگران بحث و دعواکنی؟

شده منتظر یه داد از طرف یکی از اعضای خانوادت باشی تا بتونی با خیال راحت

بغضتو بشکنی؟؟

شده زیر پتو از عرق خیس شده باشی اما حاضر نباشی بیای بیرون تا خیسی

چشمات و ببینن؟؟

تاحالا شده تو سکوت مطلق نصفه شب برای اینکه صدای هق هقت شنیده نشه

بادست جلو دهنت و بگیری؟؟

شده از شدت گریه اولین چیزی که صبح تو آینه میبینی چشمای پف کردت باشه؟؟

شده تو جواب سوال مامانت که میپرسه:چی شده؟امروز چقدر گرفته ای!!! بگی

خوبم اما بغض سنگین صدات به مامانت بگه باورنکن؟؟

شده هر آن چشمات و به هم فشار بدی که اشکت نیاد..نفهمن عمق غصه تو ولی بعدش لو بری که

حالت عجیب خرابه؟؟

شده پاشی بری جلو آینه از خودت بپرسی:دردت چیه؟؟چرا داری خودت و اذیت

میکنی؟؟

شده خودتم واسه سوالات فقط یه علامت سوال جواب بدی؟؟؟

تاحالا شده................................؟؟؟؟

شده که..........

اگه شده میتونی درک کنی حال اونی رو که همه این چیزارو تجربه کرده؟؟

سخته؟